Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Snuff - Chuck Palahniuk


Βιβλίο θα σχολιάσω αυτή τη φορά, με πιο κινηματογραφικά πάντως σχόλια και όχι αποκλειστικά λογοτεχνικά. Για όσους δεν θυμούνται ο Chuck Palahniuk έγραψε το Fight Club (που όλοι το έχουμε δει) και το Choke (που δεν το'χω δει). Διάβαζα έτσι αυτό το βιβλίο θέλοντας να διαπιστώσω κατά πόσο θα μπορούσε να γίνει ταινία και πόσο καλή ενδεχομένως. Είναι ένα κόλλημα που έχω με όλα τα βιβλία που διαβάζω και όλα τα θέατρα που παρακολουθώ.
Το βιβλίο είναι πολύ καλό. Με έναν άμεσο, γρήγορο και λίγο αναρχικό σε σημεία τρόπο γραφής, ακολουθεί τις προσωπικές ιστορίες 3 ανδρών που βρίσκονται στα γυρίσματα μιας ταινίας πορνό, στην οποία ταινία ένα μεγάλο όνομα της βιομηχανίας, η Cassie Wright, επιχειρεί να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ του μεγαλύτερου οργίου με 600 άντρες να περνούν πάνω από το ξαπλωμένο της κορμί. Ξεδιπλώνει τις προσωπικές ιστορίες των τριών αυτών ανδρών και τους λόγους που τους οδήγησαν να βρεθούν σε αυτό το γύρισμα, καθώς επίσης και της Cassie Wright αλλά και της βοηθού της, της Sheila.
Βλέπουμε το πάθος που έχει η Cassie Wright να μείνει στην κινηματογραφική ιστορία όπως προκύπτει από τον σχολιασμό που η ίδια κάνει σε μικρές προσωπικές ιστορίες αστεριών του Hollywood που δεν διστάζουν να φτάσουν στα άκρα προκειμένου να κυνηγήσουν την δόξα. Έτσι και αυτή λοιπόν δεν διστάζει να παραδεχτεί ότι ο θάνατός της πάνω στα γυρίσματα θα ήταν ακόμα και κάτι επιθυμητό ώστε επιτύχει αυτόν της τον σκοπό.
Το μυθιστόρημα μοιάζει αποκρουστικό, βρώμικο, παρακμιακό αλλά συνάμα και πολύ ρεαλιστικό και ανθρώπινο σκιαγραφώντας όλες τις πτυχές της προσωπικότητας και των πέντε ηρώων του.
Δεν θα περιγράψω άλλο την υπόθεση για να μην χαλάσω την έκπληξη αλλά και την χαρά της ανακάλυψης των μελλοντικών αναγνωστών.
Αν θα μπορούσε να γίνει ταινία αυτό το βιβλίο; ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!
Όχι γιατί δεν έχει το υλικό που θα μπορούσε να συνθέσει μια πολύ ωραία ταινία, αλλά γιατί δεν μπορεί να γυριστεί μια ταινία με σκηνικό ένα όργιο με μερικές εκατοντάδες γυμνούς άντρες και μια ηθοποιό σε ετοιμότητα να τους υποδεχθεί στα σκέλια της.
Η βρωμιά που αποπνέει το βιβλίο του Palahniuk, η λεπτομερής ανάλυση του κολλώδους, βρώμικου, δύσοσμου και αηδιαστικού δωματίου σε συνδυασμό με την συνεχή προσπάθεια των αντρών να είναι σε "ετοιμότητα" για την στιγμή που θα τους φωνάξουν να περάσουν ένα λεπτό πάνω στο μουδιασμένο κορμί της πορνοστάρ, καθιστούν το σενάριο αυτό απαγορευτικό για οποιονδήποτε σκηνοθέτη που ζει πάνω σε αυτόν τον πλανήτη ή πρόκειται να γεννηθεί στα επόμενα χρόνια. Δεν ξέρω πως θα είναι ο κινηματογράφος σε 50 χρόνια από τώρα βέβαια. Έχουμε δει ταινίες με καθαρά σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και βαθύτερα νοήματα, όπως για παράδειγμα το 9 Songs ή το Intimacy, αλλά όλες απενοχοποιούν τις σκηνές sex ποντάροντας στην ανάπτυξη τρυφερότητας και συναισθημάτων ανάμεσα στο ζευγάρι.
Ο Palahniuk απενοχοποιεί την πορνογραφία βγάζοντας από το sex κάθε συναισθηματισμό και τρυφερότητα. Τόσο η κοινωνία όσο και εγώ δεν νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι να παραβλέψουμε οπτικά τόσο σπέρμα και ιδρώτα προκειμένου να δούμε τα βαθύτερα νοήματα μιας τέτοιας ταινίας. Ας περιοριστούμε στην ανάγνωση...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή την εποχή διαβάζω το Choke. Μόλις το τελειώσω θα δω και την ταινία. Έχω διαβάσει και το Fight Club παλαιότερα. Περίεργο τυπάκι ο Chuck. Στο μέλλον μπορεί να ρίξω μία ματιά και στο Snuff ακούγεται ενδιαφέρον.

King Ink είπε...

Είναι ιδιαίτερος συγγραφέας, με νεύρο, άποψη και ταλέντο στην ανάπλαση ενός περίεργου και γοητευτικού για τον αναγνώστη κόσμου. Στο συστήνω εφόσον σου αρέσουν και τα άλλα έργα του

Ανώνυμος είπε...

Hello. And Bye.