Τσέχικη ταινία που κέρδισε την Χρυσή Αθηνά στο φεστιβάλ κινηματογράφου Νύχτες πρεμιέρας της Αθήνας. Μην έχοντας παρακολουθήσει ποτέ το εν λόγω φεστιβάλ από κοντά είναι ωραίο να παίρνω μια γεύση, έστω και από απόσταση, του σινεφιλικού κλίματος που επικρατεί στην Αθήνα κάθε Σεπτέμβριο.
Αποδείχθηκε ότι το Stesti ήταν μια πάρα πολύ καλή επιλογή της κριτικής επιτροπής για την απονομή της Χρυσής Αθηνάς.
Η ταινία είναι φεστιβαλική, αφού μόνο σε φεστιβάλ έχουμε την δυνατότητα να δούμε στο μεγάλο πανί τόσο ωραίες, απλές αλλά εξαιρετικά γοητευτικές ανθρώπινες ιστορίες από όλο τον κόσμο.
Ακολουθούμε την ζωή τριών νέων ανθρώπων στην μετακομμουνιστική Τσεχία και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν προσπαθώντας να οργανώσουν τις ζωές τους και να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Η Dasha, όντας ανύπαντρη μητέρα με δύο μικρά αγοράκια, προσπαθεί να φτιάξει την ζωή της και να παντρευτεί τον παντρεμένο με άλλη εραστή της. Μέσα σε αυτήν της την προσπάθεια όμως καταλήγει να χάσει τον εαυτό της. Η Monik ετοιμάζεται να ακολουθήσει τον αρραβωνιαστικό της στην Αμερική, μπλέκεται όμως συναισθηματικά όταν αναγκάζεται να πάρει την απόφαση να φύγει στην Αμερική ή να μείνει για να βοηθήσει τους αγαπημένους της στην Τσεχία. Ο Tonik παρόλο που είναι άφραγκος, προσπαθεί να κρατήσει το σπίτι του παππού του επηρρεασμένος από το συναισθηματικό δέσιμο που νοιώθει με το παρελθόν ακόμα και αν αυτή του η στάση τον οδηγεί σε ένα αβέβαιο και δύσκολο μέλλον. Δεν θα αναλύσω άλλο την ιστορία γιατί δεν θέλω να χαλάσω την ευχαρίστηση της θέασης μιας ταινίας που στηρίζεται στα ανθρώπινα συναισθήματα απέναντι στις καταστάσεις που η ζωή δημιουργεί.
Ο σκηνοθέτης θέλει να αποτυπώσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι στην Τσεχία, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, οι οποίοι ζουν σε ένα μέρος που δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή. Παρόλη τη μετάβαση της Τσεχίας από ένα κομμουνιστικό κράτος σε ένα σύγχρονο δυτικό κράτος, η καθημερινή ζωή των ανθρώπων λίγο έχει αλλάξει και η επιθυμία των νέων για την ανεύρεση ενός καλύτερου μέλλοντος κάπου αλλού εξακολουθεί να υπάρχει και να τους βασανίζει. Για αυτό το λόγο επιλέγει ο σκηνοθέτης να δείξει μια γκρίζα, κρύα, φτωχή και καταθλιπτική πλευρά της Τσεχίας δημιουργώντας όμως μια έντονη αντίθεση αυτής με την ζεστασιά που κρύβεται στις καρδιές των ανθρώπων και την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους.Η κίνηση της κάμεράς του είναι εξαιρετική και καταφέρνει να απογειώσει μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία προσδίδοντάς της έναν ρομαντισμό και μια εσωτερική ζεστασιά που δεν μπορεί παρά να σε κερδίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου