Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

The Funeral - Juzo Itami 1984 aka Ososhiki


Το Ososhiki αποτελεί τo σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ιάπωνα σκηνοθέτη Juzo Itami, γνωστού και από το Tampopo καθώς και το The taxi girl. Δεν είχα την ευκαιρία να δω άλλη του ταινία οπότε δεν ήξερα και τι ακριβώς να περιμένω, μιας και η μοναδική μου πληροφόρηση ήταν η παρουσία των ταινιών του αυτών σε λίστες Ιαπωνικών ταινιών που πρότειναν κινηματογραφικά περιοδικά και σινεφίλ.
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κωμωδία που ξεκινάει με τον θάνατο ενός ηλικιωμένου. Κεντρικός άξονας της ταινίας αποτελεί η κηδεία του άντρα αυτού και οι προετοιμασίες της όπως γίνονται από τα μέλη της οικογένειάς του που καταφθάνουν στο σπίτι του για να τον τιμήσουν. Έίναι ουσιαστικά μια κωμωδία καταστάσεων, της οποίας το χιούμορ όμως είναι πάρα πολύ διακριτικό, μελετημένο και στοχευμένο, παίζοντας με την λεπτομέρεια. Δεν υπάρχουν υπερβολές μέσα στην ταινία που αποσκοπούν στο να εκβιάσουν το γέλιο από τον θεατή. Το γέλιο έρχεται αβίαστα σε πολλά σημεία μέσα από καταστάσεις παναθρώπινες με τις οποίες όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε και να τις αναγνωρίσουμε στο περιβάλλον μας και ιδίως στην οικογένειά μας. Είναι τόσο φυσικό και αυθόρμητο το ζεστό και πραγματικά εγκάρδιο χιούμορ της ταινίας που σε κάνει να αισθάνεσαι στο τέλος σαν μέλος αυτής της οικογένειας αισθανόμενος ότι έχεις δεθεί μαζί τους εφόσον έχετε μοιραστεί μαζί αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής τους.
Η θεματική της ταινίας θυμίζει ιδιαίτερα τον κινηματογράφο που υπηρέτησε ένας από τους μεγάλους δημιουργούς του Ιαπωνικού κινηματογράφου, του Yasujiro Ozu, μιας και θέλει ο σκηνοθέτης να σατυρίσει την αλλαγή της ιαπωνικής κοινωνίας και την θέση που έχει πλέον η παράδοση σε μια μοντέρνα κοινωνία που όμως σέβεται το παρελθόν της.
Η ταινία χαρίζει άφθονα σκηνές που προκαλούν στον θεατή ένα γλυκό χαμόγελο, αρκετές στιγμές γέλιου, αλλά και βαθιά συγκίνηση με έναν πολύ άμεσο και ρεαλιστικό τρόπο, παίζοντας ουσιαστικά με τις γρήγορες εναλλαγές των συναισθημάτων αληθινών άνθρωπων σε ψυχολογικά φορτισμένες καταστάσεις.
Η σκηνοθεσία παίζει καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία των συναισθημάτων που αποτελούν το ατού της ταινίας, ισορροπώντας ανάμεσα στην κομεντί και την καλλιτεχνική ταινία με έναν εξαιρετικό τρόπο αποδεικνύοντας το πολύπλευρο ταλέντο του Itami.
(Η πιο ελεεινή αφίσα που θα μπορούσε να έχει ποτέ ταινία)

1 σχόλιο:

academy είπε...

Ωραία ταινιούλα ακούγεται η αφίσα δεν ξανάγινε!!!!