The Temptation of St. Tony - Veiko Ounpuu 2009

Ο Veiko Ounpuu είχε βραβευθεί το 2007 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την σκηνοθεσία του στην ταινία Sugisball. Η καινούργια ταινία του Εσθονού σκηνοθέτη έκανε ιδιαίτερη αίσθηση φέτος στο φεστιβάλ Sundance. Από τις πρώτες κιόλας σκηνές εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς τον λόγο.
Το The Temptation of St. Tony είναι μια ταινία που οπτικά συναρπάζει. Ακολουθώντας ο Ounpuu τα κινηματογραφικά διδάγματα σκηνοθετών όπως ο Tarkovsky, o Bela Tarr, o Sharunas Bartas κτλ, επιχειρεί να μας οδηγήσει σε ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης ντυμένο με αριστοτεχνικές εικόνες, πραγματικά υποδείγματα κινηματογραφικής φωτογραφίας και σκηνογραφίας. Και ως ένα βαθμό τα καταφέρνει.
Πρωταγωνιστής είναι ο Tony, ένας τυπικός εκπρόσωπος της ανώτερης αστικής τάξης ο οποίος όμως μετά την κηδεία του πατέρα του αρχίζει να αναθεωρεί την μέχρι τότε ζωή του και να αναρωτιέται σχετικά με την στάση του ως προς την ζωή. Μέσα από ομολογουμένως περίεργες και εξωπραγματικές καταστάσεις που συναντά, ο ήρωας της ταινίας προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει ηθικά τον εαυτό του. Τον παρακολουθούμε να μπλέκει συνεχώς και να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης λόγω της υπερβολικής καλοσύνης που τον χαρακτηρίζει. Κινούμενος μέσα σε ένα τελείως παρακμιακό περιβάλλον με την υλική ευδαιμονία να μοιάζει θελκτική αλλά και παράταιρη μέσα στην γενική καταστροφή, αμφισβητεί ακόμα και το δικαίωμά του να συμβιβάζεται προκειμένου να μένει αγκιστρωμένος σε μια επίπλαστη ανώτερη κοινωνική τάξη. Ο Tony δεν είναι άγιος, αλλά ένας σύγχρονος μάρτυρας.
Το θέμα της ταινίας έχει επομένως ένα σημαντικό ειδικό βάρος που θα μπορούσε να καταστήσει την ταινία αντάξια των ταινιών των σκηνοθετών που προανέφερα. Ο Veiko Ounpuu αποδεικνύεται ένας έξοχος χειριστής της φωτογραφίας και της σκηνογραφίας, όμως δεν μπόρεσε να συνδυάσει επιτυχημένα την εικόνα με τα βαθύτερα νοήματα που ήθελε να περάσει. Θέλησε να δώσει στην ταινία έναν πιο ανάλαφρο χαρακτήρα δίνοντας στο σενάριο ενέσεις σουρεαλιστικού μαύρου χιούμορ και επιλέγοντας ερμηνευτικά μια κάπως κωμικοτραγική αποτύπωση του χαρακτήρα του Tony από τον ηθοποιό Taavi Eelmaa.
Η διαχείριση όμως του μαύρου χιούμορ και του σουρεαλισμού με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χάνεται η βαρύτητα της εικόνας και του νοήματος της ταινίας είναι μια δύσκολη υπόθεση και ο Ounpuu φαίνεται να μην τα κατάφερε πλήρως. Οι καταστάσεις που παρουσιάζει είναι αρκετά υπερβολικές και ασύνδετες, ενώ και το χιούμορ επειδή δεν ήταν πολύ επιτυχημένο (καθαρά υποκειμενική άποψη βεβαίως), τελικά κατέληγε απλά να αφαιρεί από την ταινία τον χαρακτήρα της αφήνοντάς την κάπως μετέωρη και ψυχρή.