Suicide Circle - Shion Sono 2001

Μετά από την προβολή της σε πολλά φεστιβάλ φανταστικού κινηματογράφου (ή κινηματογράφου του φανταστικού;...) η ταινία έχει αποκτήσει έναν cult χαρακτήρα, δίνοντας πολύ τροφή σε σινεφιλικές συζητήσεις που προσπαθούν να αναζητήσουν το πλήρες νόημα που κρύβεται πίσω από τις πρωτότυπες και προκλητικές ιστορίες του Shion Sono.
H ταινία παρακολουθεί τις προσπάθειες της αστυνομίας του Τόκυο, μιας χάκερ και μιας κοπέλας της οποίας ο φίλος αυτοκτόνησε, να ξεδιαλύνουν το μυστήριο που καλύπτει η έξαρση μαζικών αυτοκτονιών στην Ιαπωνία. Η ιστορία ξεκινάει με 54 κορίτσια που όλα μαζί πέφτουν στις γραμμές του μετρό. Το προβεβλημένο αυτό περιστατικό από τα ΜΜΕ αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σημαντικό καθώς αυτοκτονίες αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα σε όλο το Τόκυο χωρίς να υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος μεταξύ των νεαρών σε ηλικία κυρίως αυτόχειρων. Σύντομα όμως αρχίζει να αποκαλύπτεται το μυστήριο που κρύβεται από πίσω κυρίως μέσω μιας ιστοσελίδας που καταμετρά τον αριθμό των αυτοκτονιών πριν καν ακόμα αυτές λάβουν χώρα.
Δεν θα αναφέρω άλλα για την εξέλιξη της ιστορίας για να μην χαλάσω την αγωνία και την έκπληξη των μελλοντικών θεατών της. Το σημαντικότερο πάντως στην ταινία αυτή δεν είναι η ίδια η εξέλιξη της ιστορίας όσο το παιχνίδι που κάνει ο σκηνοθέτης με τον θεατή.
Επιλέγει να παρουσιάσει τις αυτοκτονίες, ακόμα και αυτές τις ομαδικές αυτοκτονίες μαθητών που κανονικά είναι πολύ έντονες και ενδεχομένως και συγκλονιστικές, με έναν ιδιαίτερο τρόπο κλείνοντας το μάτι στον θεατή, διανθίζοντάς τες με μια δόση ενός ιδιότυπου χιούμορ που τελικά σε κάνει να χαμογελάς. Σε αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Shion Sono την gore αισθητική που ενσωματώνει στην ταινία. Δεν επιθυμεί να δαιμονοποιήσει την αυτοκτονία προκειμένου να καταφέρει να κάνει το κοινωνικό σχόλιό του. Αντιθέτως εμφανίζει τους αυτόχειρες σαν απόλυτα ισορροπημένα άτομα που ενώ τη μια στιγμή φέρονται απόλυτα φυσιολογικά, την επόμενη μπορεί να αφαιρούν την ζωή τους.
Για αυτό το λόγο άλλωστε το τον πραγματικό στόχο του κοινωνικού σχολίου πρέπει να τον αναζητήσουμε όχι στο κοινωνικό φαινόμενο της αυτοκτονίας αλλά σε αυτό της αποξένωσης, της αλλοτρίωσης του ίδιου μας του είναι ακόμα και ως προς τον εαυτό μας. "Are you connected to yourself?" είναι η ερώτηση που γίνεται τόσο προς τους αυτόχειρες από τους "υποκινητές" τους όσο και προς τους αστυνομικούς και τους άλλους διώκτες αυτών θέλοντας έτσι να καταδείξει ο Shion Sono ότι το πρόβλημα δεν είναι η ίδια η αυτοκτονία αλλά οι λόγοι που οδηγούν σε αυτή.
Το τέλος είναι αινιγματικό και μπερδεμένο όπως αρμόζει σε μια τέτοια ταινία που υπάρχει για να προκαλεί ερωτήματα και συζητήσεις. Την ταινία σε καμία περίπτωση δεν θα την κατέτασσα στην κατηγορία του cult αριστουργήματος. Είναι πάντως μια σχετικά περίεργη ταινία ως προς την θεματολογία και τα ερωτήματα που θέτει, και όχι ως προς την σκηνοθεσία η οποία δεν είναι περίτεχνη και πειραματική, που θα αρέσει σίγουρα στους οπαδούς του φανταστικού κινηματογράφου.