Come and see - Elem Klimov 1985

Έχει την φήμη ότι είναι μια από τις κορυφαίες πολεμικές ταινίες που έχουν γυριστεί. Μια θέαση της αποδεικνύει ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην φήμη της αυτή. Πρόκειται για μια συγκλονιστική αποτύπωση των ναζιστικών θηριωδών στην Λευκορωσία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έτσι όπως τα βίωσε ο 16χρονος ήρωας της ταινίας. Η απροκάλυπτη σφαγή 638 χωριών από τις δυνάμεις των SS αποτελεί την αφορμή που φόρτισε συναισθηματικά τους δημιουργούς της ταινίας και τους ανάγκασε να καταθέσουν πάνω στο celluloid ένα μέρος της ψυχής τους. Από τις ερμηνείες των ηθοποιών, την εκπληκτική φωτογραφία, την σκηνοθεσία ή την κίνηση της κάμερας ξεχωρίζει αυτός ο έντονος συναισθηματισμός που διαπνέει όλη την ταινία, η οποία αποκτά έτσι το χάρισμα της αμεσότητας, αποτελώντας για τον θεατή μια ανατριχιαστική κινηματογραφική εμπειρία.
O 16χρονος Florya μη μπορώντας να καθίσει αμέτοχος απέναντι στον πόλεμο αποφασίζει παρασυρμένος από τα ρομαντικά συναισθήματα περί ηρωισμού, που λόγω ηλικίας τον έχουν κατακλήσει, να αφήσει πίσω την μητέρα του και τς δύο μικρές του αδερφές και να ενταχθεί στις δυνάμεις των ανταρτών που μέσα από τα πυκνά δάση της Λευκορωσίας εναντιώνονται στις ναζιστικές δυνάμεις που έχουν κατακλήσει τη χώρα τους. Πολύ γρήγορα όμως θα βιώσει στον ύψιστο βαθμό την απόλυτη αγριότητα του πολέμου. Αποτελεί έτσι λοιπόν η ταινία και ένα χρονικό των αλλαγών που υπέστη ο Florya και μαζί με αυτόν και όλοι οι επιζώντες του πολέμου. Από έναν ζωντανό, πρόσχαρο, όλο ενθουσιασμό 16χρονο, ο Florya σταδιακά μετατρέπεται μέσα από τα γεγονότα που βιώνει, σε ένα ζωντανό κουφάρι, μια σκιά του παλαιότερου εαυτού του. Η ερμηνεία του ηθοποιού που τον υποδύεται είναι άκρως συγκλονιστική. Έχει χάσει την αρχική του αθωότητα και αυτό αποτυπώνετα πλήρως και στο ταλαιπωρημένο και αφύσικα γερασμένο του πρόσωπο.
Έχει κάποιες σκηνές που είναι πραγματικά καταπληκτικές και αποδεικνύουν περίτρανα το ταλέντο του Klimov στη σκηνοθεσία. Με μεγάλη μαεστρία κάθε φορά δημιουργεί μια εξελισσόμενη ένταση στις έντονες σκηνές της ταινίας, πολλαπλασιάζοντας έτσι και τον αντίκτυπο που έχουν οι σκηνές αυτές στον θεατή. Σκηνοθετκά κινείται σε ρεαλιστικά πλαίσια, διανθίζει όμως την ιστορία με μερικές πινελιές ενός "επίγειου" σουρεαλισμού που προσφέρουν στην ταινία μια ποιοτική αναβάθμιση τόσο οπτικά όσο και πνευματικά.
Η κάμερα ακολουθεί τους πρωταγωνιστές σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Δεν αποτυπώνει απλώς τα γεγονότα που διαδραματίζονται αλλά επειδή ακριβώς κινείται μέσα στο χώρο, δίνει την αίσθηση ότι και ο θεατής καταλήγει να αποτελεί έναν αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων που παρακολουθεί, συμβάλλοντας έτσι και στην ενίσχυση της εμπειρίας του αυτής.
Το μόνο ελάττωμα της ταινίας θα μπορούσε να είναι η λίγο μονόπλευρη αποτύπωση των Γερμανών στρατιωτών που παρουσιάζονται σαν απάνθρωπα σαδιστικά τέρατα. Αυτό είναι από μια άποψη κατανοητό γιατί άλλωστε παρακολουθούμε τον πόλεμο μέσα από τις εμπειρίες του Florya και αφορμή για την ταινία στάθηκαν οι πρωτοφανείς αγριότητες των ναζιστικών στρατευμάτων στην Λευκορωσία. Λίγη όμως σημασία έχει αυτη η παρατήρηση. Η ταινία είναι ένα πραγματικό αριστούργημα.