Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Κάτι λίγο από Cinema 2010

Io sono l'amore - Luca Guadagnino

Οικογενειακό δράμα παλιάς κοπής που είχε τα φόντα να εξελιχθεί σε ένα επικό χρονικό μιας μεγαλοαστικής οικογένειας και να αποτελέσει ένα ηχηρό σχόλιο για την θέση μιας ολόκληρης κοινωνικής τάξης που άκμασε στο παρελθόν αλλά δεν μπορεί να βρει πλήρως την θέση στην σημερινή κοινωνία. Κινείται σε καλά πλαίσια αλλά πάσχει λίγο από την ασθένεια του σύγχρονου Ιταλικού κινηματογράφου. Είναι ψυχρή και αποστασιωποιημένη από τα πρόσωπα και τα γεγονότα αφήνοντας μια περίεργη, αδέξια αίσθηση στον θεατή. Αν δεν ήταν η εξαιρετική Tilda και το αριστοτεχνικό φινάλε της θα έλεγα ότι είναι απλώς μια καλή ταινία. Τα δύο αυτά στοιχεία την ανεβάζουν όμως ένα επίπεδο.

Rabbit Hole - John Cameron Mitchell

Ένα χιλιοειπωμένο θέμα, αυτό της απώλειας ενός παιδιού και ο θρήνος των γονιών, αντί να γίνει άλλη μια δακρύβρεχτη καταθλιπτική ταινία στα χέρια του John Cameron Mitchell αποκτά ενδιαφέρον χωρίς να κουράσει ούτε στιγμή. Το καταφέρνει μάλιστα αυτό χωρίς να καταφύγει σε ακρότητες ή σεναριακές ανατροπές. Μας αποδεικνύει ότι μια απλή, ρεαλιστική, προσγειωμένη ιστορία με πραγματικά αληθινούς χαρακτήρες είναι το μόνο που χρειαζεται προκειμένου να κάνεις μια ωραία ταινία έστω κι αν το θέμα σου παρουσιάζει τόσους κινδύνους για μη αναγκαίους μελοδραματισμούς και συναισθηματικές εξάρσεις. Χωρίς διδακτικό ύφος και περιττούς κοινωνικούς προβληματισμούς μας παρουσιάζει μια ωραία ανθρώπινη ιστορία που θα ικανοποιήσει τους θεατές της χωρίς βέβαια και να τους ενθουσιάσει. Η NIcole Kidman ευτυχώς θυμήθηκε πως να υποδύεται έναν χαρακτήρα και μας έδωσε μια πολύ καλή ερμηνεία συμβάλλοντας σημαντικά έτσι και στην αναβάθμιση της ταινίας. Δεν θα πάρει βραβεία και δεν θα μείνει στην ιστορία αλλά θα ικανοποιήσει πλήρως όσους αρέσκονται σε ωραίες κοινωνικές ταινίες που σέβονται τον θεατή.

All Good Things - Andrew Jarecki

Οι καλές ερμηνείες αλλά και η ενδιαφέρουσα δομή της ταινίας κρατάν το ενδιαφέρον του θεατή σε αυτήν την λίγο ιδιαίτερη ιστορία. Ξεκινάει σαν μια ιστορία αγάπης και με έναν διακριτικό τρόπο αρχίζει ο σκηνοθέτης να κλιμακώνει την ένταση και το μυστήριο. Έχει έναν δικό της ρυθμό η ταινία. Δεν κινείται γρήγορα αλλά με σταθερά βήματα μας ξεδιπλώνει την ιστορία του πρωταγωνιστή τον οποίο υποδύεται ο πολύ καλός Ryan Gosling. H κλιμάκωση αυτή δεν οδηγεί τελικά στην ένταση που θα περίμενα και θα επιθυμούσα κάτι που στοίχισε στην ταινία. Προφανώς ο σκηνοθέτης προσπάθησε να διατηρήσει αυτόν τον λίγο υποτονικό ρυθμό στην ταινία που μερικές φορές βρίσκεται στα όρια της νοσηρότητας. Δεν νομίζω ότι το κατάφερε πλήρως δυστυχώς. Κρίμα γιατί η προηγούμενη δημιουργία του Jarecki, το ντοκυμαντέρ Capturing the Friedmans ήταν πραγματικά εξαιρετικό.

Kray ή αλλιώς The Edge - Aleksei Uchitel

Όντας υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξένης ταινίας μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Η ιστορία της διαδραματίζεται στην Σιβηρία αμέσως μετά το τέλος του Β' ΠΠ, όπου παρακολουθούμε μια αποκομμένη κοινωνία ανθρώπων που στάλθηκαν εκεί σαν εξορία αλλά και προστασία παράλληλα από την οργή των Ρώσων, μιας και οι περισσότεροι ήταν προδότες της πατρίδας τους ή εγκληματίες. Οι άγριοι και σκληροί άνθρωποι, το ψυχρό και αφιλόξενο περιβάλλον της Σιβηρικής στέπας αλλά και οι βαριές σιδερένιες ατμομηχανές συνθέτουν μια ωραία ατμόσφαιρα. Η ταινία κινείται με γρήγορους ρυθμούς με αποτέλεσμα κυρίως λόγω και της εξαιρετικής φωτογραφίας αλλά και των πειστικών ερμηνειών να μην βαριέται ο θεατής. Υπάρχουν όμως κάποια σοβαρά προβλήματα στο σενάριο.Ίσως προσπαθεί να πει πάρα πολλά ο σεναριογράφος, καταλήγοντας τελικά να αναγκάζεται να ατιμετωπίσει κάπως φευγαλέα κάποια ζητήματα. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένοι παρόλο που πολλοί από αυτούς έχουν από πίσω τους ενδιαφέρουσες ιστορίες που όμως δεν τους δίνεται η βαρύτητα που τους αξίζει με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση το σενάριο ότι αφήνει ανοιχτές υποθέσεις. Έχει κάποιες σκηνές που είναι εντυπωσιακές αλλά όχι όσο θα μπορούσαν. Ολόκληρη γέφυρα έχτισαν και μου φάνηκε ότι το έδειξε για 2 λεπτά. Στον ποτάμό Κβάι 3 ώρες την έχτιζαν. Έχει πολλά θετικά στοιχεία αλλά και αρκετά αρνητικά δυστυχώς. Θα την χαρακτήριζα καλή ταινία αλλά όχι ότι θα τρέξω και να την προτείνω σε κόσμο.

7 σχόλια:

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

Πόλύ περιεκτική η ανάρτηση σου και είμαι πεπεισμένος ότι είναι εύστοχα όσα λες.

Από τις τέσσερις ταινίες έχω δει μόνο το "Io sono l'amore". Αρκετά καλή ταινία μου φάνηκε, αλλά μετά από ένα μήνα η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι τη σκηνογραφία και την Tilda μόνο.

academy είπε...

Αν και ακόμα έχω δεί μόνο την Tilda η οποία με κέρδισε αλλά όντως θα το ήθελα λίγο πιο κοντά στους χαρακτήρες του,περιμένω να δώ την Nicol εφόσον αυτός ο σκηνοθέτης είπε να γυρίσει και μια ταινία με νόημα,το ''ALL GOOD THINGS'' δεν πστευω να αξίζει την προσοχή μου και το τελευταίο εφόσον δεν το προτείνεις δεν θα το δώ!!

Ιωάννης Moody Λαζάρου είπε...

academy, είσαι πολέμιος των "Angry Inch" και "Shortbus"; Εγώ πάλι την πιο συμβατική απιλογή , γιατί αγάπησα τα δύο προηγούμενα του.

King Ink είπε...

Με εμπιστεύεστε βλέπω... Θα το εκμεταλλευτώ αυτό :Ρ
Και μένα μου άρεσε πολύ το Angry inch. Το Shortbus το βρήκα αρκετά καλό. Πολύ ωραία soundtracks πάντως και τα δύο. Αρχίζω να σέβομαι τον John Cameron Mitchell σαν σκηνοθέτη τελικά. Δεν σταμάτησε η δημιουργικότητά του με το Αngry inch. Συνεχίζει ακάθεκτος και με διαφορετικά στυλ μάλιστα.
Η Tilda πάντα κλέβει την παράσταση.
Δεν με ενέπνευσε καμιά από αυτές να τη σχολιάσω λίγο παραπάνω.

argiris-cinefil είπε...

Έχω δει μόνο το Io sono l'amore. Το “Rabbit Hole” και το “All Good Things” έχω σκοπό να τα δω, ενώ το “Kray” ή αλλιώς “The Edge” δεν με έπεισες για να το δω. :p
Όσο για τον John Cameron Mitchell μου φαίνεται θα είμαι ο κακός της υπόθεσης όπου δεν μου αρέσει καθόλου. Το "Angry Inch" το βρήκα μετριότατο και το "Shortbus" κακό.

Io sono l'amore
Ωραία ταινία με πολύ καλή σκηνοθεσία, φωτογραφία και με μια ερωτική σκηνή από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων. Εξαιρετική όπως πάντα η Τίλντα Σουίντον όπου κουβαλάει στους ώμους της όλη την ταινία. Περίμενα να μου αρέσει περισσότερο. Συμφωνώ για το φινάλε.

3: Καλή

0: Κακή / 1: Μετριότατη / 2: Απλώς ενδιαφέρον / 3: Καλή / 4: Πολύ καλή / 5: Αριστούργημα

Υ.Γ. Ωραία το σκέφτηκες με τις τέσσερις ταινίες.

Philip Winter είπε...

Mονο το "Ειμαι ο ερωτας" εχω δει.
Ειχα ακουσει θριαμβευτικες κριτικες και περιμενα μια παρα πολυ καλη ταινια, αλλα τελικα ψιλο-απογοητευση.Το μεγαλο πλεονεκτημα για μενα ειναι η σκηνοθεσια.Τι εξαιρετικα πλανα, τι υπεροχα κοντινα, τι προσοχη στη λεπτομερεια!Λιτοτητα, καιριες ληψεις, κομψοτητα και ομορφα πλανα, σε αρχοντικα μεγαρα και σε φυση κυριως, που προσπαθει να αναπληρωσει το καπως συνηθισμενο σεναριο.Γενικα τα τεχνικα μερη ειναι εξαιρετικα.Θα μεινω λιγο στην υπεροχη ερωτικη σκηνη στη φυση.
Η Swinton πολυ καλη, αλλα οχι εξαιρετικη.Επισης οι δευτεροι ρολοι ηταν διακοσμιτικοι, σαν να αδιαφορουσε ο σκηνοθετης γι' αυτους.
Παντως δε με κουρασε καθολου, απλα περιμενα κατι πιο πρωτοτυπο.Στο φιναλε κορυφωνεται, καπως.
Οσο για τις συγκρισεις με Αντονιονι και Βισκοντι ας μη μιλησω καλυτερα... ;)

2,5/5

Ανώνυμος είπε...

King καλημέρα. Ενδιαφέρουσες οι ταινίες, σκοπεύω να τις δω.
Καλές γιορτές!